Nie ma co ukrywać – w dzisiejszych czasach kładziemy coraz większy nacisk na wygląd naszego ciała. Promuje to kultura oraz media. Szczupła sylwetka w przypadku kobiet i niezwykle umięśniona u mężczyzn utożsamiana jest już nie tylko z atrakcyjnością, ale i zdrowiem. Wielu z nas chcąc sprostać oczekiwaniom, może nieoczekiwanie wpaść w sidła bigoreksji. A czym ona jest, jak ją rozpoznać oraz leczyć?
Czym jest bigoreksja?
Bigoreksja to rodzaj zaburzenia psychicznego, które może dotyczyć każdego. Zmagają się z nią przeważnie osoby ćwiczące siłowo – głównie kulturyści. Podstawa jest tutaj przekonanie, że wypracowany poziom tkanki mięśniowej jest niewystarczający. Uznaje się ja za odmianę dysmorfofobii, która wiąże się ze specyficznym zaburzeniem odżywiania. Mamy tutaj do czynienia z dietą wysokobiałkową i niskotłuszczową, która ma zwiększoną kaloryczność.
Czynniki ryzyka zachorowania na bigoreksję
Bigoreksja to skomplikowane zaburzenie, które może wynikać z wielu nakładających się na siebie przyczyn. Warto zawczasu zapoznać się z nimi, aby móc wiedzieć, czy nasi najbliżsi lub my sami możemy zmagać się z tym schorzeniem. A co warto tutaj uwzględnić?
Po pierwsze – płeć
Nie da się zaprzeczyć, że statystycznie to panowie o wiele częściej zmagają się z bigoreksją. Wynika to z presji społeczeństwa, które naciska, że ich sylwetka musi być mocna i muskularna. Jednak może być diagnozowana także u kobiet.
Po drugie – niskie poczucie własnej wartości
Osoby z niskim poczuciem własnej wartości są zdecydowanie bardziej podatne na zaburzenia odżywiania, w tym na bigoreksję. Wynika to z dążenia do idealnej sylwetki, dzięki której będziemy czuć się pewniej.
Po trzecie – doświadczenie prześladowań związanych z ciałem
Nie ma nic gorszego, niż wyśmiewanie czy prześladowanie w związku z aktualnym wyglądem lub wytykanie tego, jak wyglądaliśmy kiedyś. Takie komentarze wpływają na psychikę, a przez to stajemy się bardziej podatni na takie schorzenia, jak bigoreksja.
Po czwarte – presja związana z treningami
Z pewnością każdy z nas zna kogoś, kto jest tzw. sportowym świrem. Jednak nadmierne zaangażowanie i presja związana z efektami treningu mogą przyczynić się do rozwoju bigoreksji.
Po piąte – stres i/lub depresja
Wielu z nas szuka sposobu na negatywne emocje związane z depresją lub zastanawia się, jak poradzić sobie depresją. Jednym z mechanizmów radzenia sobie są ćwiczenia. Jednak nadmierne zaangażowanie może prowadzić do rozwoju bigoreksji.
Jak można rozpoznać bigoreksję?
W przypadku bigoreksji ciężko zauważyć pierwsze niepokojące symptomy. W końcu nie ma nic złego w dbaniu o siebie oraz swoje ciało, a prowadzenie zdrowego stylu życia to ważny aspekt profilaktyki chorób cywilizacyjnych. Warto jednak wykazać zainteresowanie, gdy pojawiają się charakterystyczne objawy. Za najbardziej charakterystyczny uznaje się paniczny strach przed skutkami niezrealizowania założonego wcześniej jadłospisu lub niewykonanie planowanego treningu. Oprócz tego warto zwrócić uwagę na kryteria diagnostyczne bigoreksji, do których zalicza się:
- przykładanie nadmiernej uwagi do wyglądu, zwłaszcza w kwestii budowania masy mięśniowej,
- częste wizyty na siłowni połączone z katorżniczym ćwiczeniami,
- restrykcyjne przestrzeganie czystej diety wysokobiałkowej,
- podporządkowanie życia zawodowego oraz rodzinnego pod ułożony plan treningowy,
- unikanie spotkań towarzyskich, w tym rodzinnych oraz przynoszenie własnego jedzenia,
- odczuwanie silnego stresu w sytuacjach, gdy nasze ciało może być poddane ocenie, np. na plaży czy na basenie.
W skrajnych przypadkach chęć poprawienia wyglądu ciała może wiązać się z sięganiem po niedozwolone środki anaboliczne czy tym wykonywanie iniekcji płynów powodujących obrzęk mięśni i zwiększenie masy ciała.
Na czym polega leczenie bigoreksji?
Bez wątpienia leczenie bigoreksji jest procesem skomplikowanym i wieloetapowym. Wymaga profesjonalnej pomocy, po którą możemy udać się do terapeuty specjalizującego się w leczeniu zaburzeń odżywiania. Pomoże on ocenić stopień zaawansowania, a także określić, jakie formy terapii będą najlepsze. W tej sytuacji możemy podjąć terapię behawioralną, grupową czy rodzinną – zależy to od naszego stanu. Ważnym etapem leczenia jest także odnowienie zdrowego podejścia do ćwiczeń i diety, a także:
- edukacja, polegająca na wyjaśnieniu mechanizmu rozwoju choroby,
- utrzymanie kontroli leczenia, która opiera się na regularnych kontaktach z terapeutą,
- wsparcie bliskich, którzy odgrywają niezwykle ważną rolę w procesie leczenia.
Utrzymanie zdrowego stylu życia jest ważne, jednak nie możemy przesadzać. Zadbajmy również o zachowanie równowagi w życiu – rozwijajmy swoje hobby oraz zdrowo się wysypiajmy. Pomóc w tym może odpowiednio skomponowane łóżko, składające się z dobrego materacu www.sennamaterace.pl/116-materace-90×190 oraz innych akcesoriów sypialnianych.
Bigoreksja to zaburzenie, na które składa się wiele różnych czynników. Samo rozpoznanie i leczenie wymaga czasu oraz wsparcia, jednak cierpliwie posuwając się krok za krokiem do przodu, jesteśmy w stanie ją zwalczyć.
